De zomer loopt op zijn eind. Een zomer met hoge pieken qua temperatuur en met dalen. Dagen waarop het wat herfstachtig aandeed met bewolking en regen. Van een stralende zonnige dag, met de 40 graden die werd aangetikt, keerde we plotsklaps terug naar 25 graden. “Niets is zo veranderlijk als het weer”
Buienradar zit er regelmatig naast met zijn voorspellingen. Kijk je in het begin van de week naar de voorspelling voor het weekend dat komen gaat, dan verandert deze in de loop van de week nog zes keer. Logisch ook … niets is namelijk zeker. Hoge en lage drukgebieden, windrichtingen en weet ik wat al niet meer, hebben invloed en dat kan zomaar veranderen.
Als mens zoeken we vaak naar zekerheden. We willen weten waar we aan toe zijn. Moeten we een paraplu of jas meenemen of gaat de zonnebrand mee in de tas? Met al de digitale technieken van tegenwoordig wordt er steeds meer mogelijk gemaakt. Hierdoor vergeten we (te) vaak om onze eigen intuïtie te volgen. Om eens wat vaker naar de lucht boven ons te kijken i.p.v. op het scherm van je telefoon.
Bijvoorbeeld wanneer je twijfelt om de was wel of niet buiten op te hangen. Bijna blindelings willen we kunnen vertrouwen op wat de (weer)voorspellingen aangeven. Als de was eenmaal buiten op de draad hangt en het vervolgens gaat regenen, lijkt het alsof we willen kunnen zeggen dat het de schuld van buienradar is, dat de schone was nat regent. Onzin natuurlijk. Terwijl jij de knijpers op jouw schone was plaatste begon de lucht waarschijnlijk al enigszins te betrekken Er waren voortekenen dat er een bui aan zat te komen. Echter deze zijn onopgemerkt gebleven.
Ik probeer met deze inleiding een beetje te omschrijven hoe het leven op dit moment voelt voor mij; Pieken en dalen, niet te voorspellen. Ik ben nog (te) vaak op zoek naar zekerheden, of zal ik ze “ Een Houvast ” noemen? Zekerheden zijn er niet … nooit, nergens.
Helaas zijn er regels in onze maatschappij waaraan ik me te houden heb. “Voorspellingen” die worden gedaan t.a.v. mensen met “een beperking”. “Voorspellingen” die volgens bepaalde lijnen gevolgd dienen te worden; de zogenaamde (spel)regeltjes.” Ik heb me daar aan te houden, ook al gaan ze vaak tegen mijn gevoel in. Ook meningen, oordelen en goedbedoelde adviezen uit de omgeving brengen me soms weer uit balans, maken me onzeker en brengen me aan het twijfelen.
Ik ben opgegroeid met de mentaliteit niet flauw te zijn en door te zetten. Niet zomaar op te geven en me vooral niet te laten kennen. Iets wat “ingebakken” zit, haal je er niet zomaar uit. (Ik ken hiervoor namelijk geen enkele chirurg 😉 ) Op eigen kracht zal ik hierin veranderingen moeten aanbrengen. Daar zit ik nu middenin.
Net als het weer, is ieder mens uniek en is geen dag hetzelfde. Zijn er géén standaard voorspellingen te geven, en hebben allerlei factoren invloed. Dat bezorgt me regelmatig teleurstelling, omdat ik graag die “Hou-Vast” heb.
Door de vele (emotionele) confrontaties de afgelopen weken (i.v.m. UWV-keuringen etc.) voel ik steeds minder behoefte uitleg te geven aan mijn omgeving. Al zo vaak, tegen zoveel personen mijn verhaal moeten doen. Ik trek me vaker terug, zoek de rust op die ik nodig heb.
“De o-v-e-r-l-e-v-i-n-g-s knop” staat nu zo goed als uit. “De knop (volg je) g-e-v-o-e-l” draai ik steeds een stukje verder open.
Vanaf het moment dat ik wist dat de operatie geslaagd was (en ik weer de kracht had) heb ik alles op alles gezet voor een zo goed mogelijk herstel. Ook toen ik vrij snel wist dat ik nooit meer “de oude” zou gaan worden heb ik alles gedaan om eruit te halen wat er in zat … tot op “mijn laatste druppel energie”.
“Overlevingsdrang”, zo ontzettend dankbaar zijn. Ik voelde me zo’n geluksvogel dat ik er alles voor wilde geven. Ook mijn positiviteit heeft mij mede gebracht waar ik nu ben.
Ik ben klaar met strijd leveren. Strijd met laten zien wat ik allemaal kan. Strijd met mezelf. Mijn accu laadt niet meer 100% op… punt! Ik kan nog héél veel, maar niet meer met dezelfde spanningsboog. Dus wanneer ik nu mijn accu oplaadt doe ik dat voor dingen die belangrijk voor MIJ zijn, die goed voelen en waarvan ik (mentale) energie krijg. Dat is wat het (nu) is … Niets is zeker. Morgen kan alles weer anders zijn.
Ik heb gelukkig al vaak mogen ervaren dat er na regen, zonneschijn komt. Ook al straalt de zon niet de hele dag, ze geeft licht en dat is belangrijk om te kunnen blijven zien.
Liefs -XXX-
