De eerste volle week van het nieuwe jaar is alweer voorbij. De kerstboom en alle andere kerstversieringen zijn de deur uit. Einde van de kerstvakantie voor de kinderen. Twee weken zijn ze vrij geweest. Ook Marco heeft anderhalve week niet hoeven werken. Weken van weinig structuur en regelmaat. Iets waar ik (eerlijk is eerlijk) tegenop zag. Maar waarvan ik nu kan zeggen dat het al met al best is meegevallen.
Waarom ik er zo tegen op zag? Een vakantie waarbij iedereen thuis is, is niet meer zoals voorheen. De hele dag door is er “actie” in huis. Spontaan wat gaan ondernemen, zoals vroeger, is niet nu meer aan de orde. Mijn energieniveau en mijn overprikkeling kunnen dit niet handelen. Met deze wetenschap en met de inmiddels opgedane ervaringen in combinatie met niet te blijven kijken naar wat niet lukt, hebben we het als gezin goed gedaan. Zoveel mogelijk gekeken naar mogelijkheden. Weliswaar met zo nu en dan wat strubbelingen, maar die waren er voorheen ook en deze zullen er altijd blijven.
Belangrijk (blijkt maar weer) is dat mijn energie verdeling goed moet zijn. Op tijd tussendoor de rust nemen en ’s avonds niet te laat naar bed. ’S ochtends toch gewoon bijtijds opstaan, ook al ligt de rest van het gezin nog heerlijk op één oor. Dat heeft ook zijn voordelen omdat niemand me dan voor de voeten loopt en dus in alle rust wat voor mezelf of iets in het huishouden kan doen. Mezelf nog meer moet leren toe laten dat wanneer iedereen thuis is dingen anders gaan dan anders … en dat ik dingen los moet laten 😉
Vooruit plannen … een gezellige middag met vrienden, familiebezoek, grote boodschappen ze kosten veel energie, maar ze zijn niet onmogelijk. Ik maak bewustere keuzes en weet wat het me “kost”. Een middag met vrienden op stap betekent de volgende dag rust en weinig ondernemen. Omdat ik die keuzes bewuster maak, kan ik er wat beter in berusten. Het blijft moeilijk, maar ik merk dat ik hierin groeiende ben. Ik moet wel echt op letten mijn grenzen te blijven bewaken en dat is een “moeilijk ding” in een gezin. Als iedereen thuis is zijn de rustmomenten niet rustig … als je begrijpt wat ik bedoel 😉
Ook de yogalessen brengen me veel …bewustwording en ontspanning. Leren luisteren naar mijn lichaam en hierdoor beter grenzen aan kunnen geven. In een kleine groep met een fijne inspirerende yogadocente. Zelfs op tweede kerstdag een fijne les mogen volgen. Eventjes Me-Time … heerlijk !
Zo blij dat ik mijn rijbewijs inmiddels heb mogen ophalen nadat ik weer rij geschikt verklaard ben voor 2 jaar. Wat is het geweldig om weer zelf achter het stuur te mogen zitten. Een stukje vrijheid terug te hebben. Het zijn weliswaar nog korte ritjes die ik maak, maar wat een genot. Niet steeds meer van anderen of van het openbaar vervoer afhankelijk te hoeven zijn. In deze (kerst) vakantie weer even met Marit op pad gekund. Dat wat zij zo heeft gemist. Samen met tranen over onze wangen in de auto. Een behoorlijk emotioneel momentje. Zo bijzonder hoe zoiets “simpels” als een autoritje samen zo veel betekenis kan hebben. Dankbaar.
Ook is de eerste ziekenhuis afspraak voor het nieuwe jaar op de deurmat gevallen. Het wordt half januari weer tijd voor een bezoek aan de cardioloog. Eerst een 24-uur holter-onderzoek (elektrocardiogram) en de dag erna de fietsergometrie met direct daarna de uitslag van dit alles. Ik heb weinig last van de hart-ritme-stoornissen, maar ze zijn er nog wel. Misschien dat de medicatie hiervoor zal moeten worden aangepast. Het kan ook zijn dat er nog een extra hart echo gemaakt moet gaan worden om te beoordelen of dat er uiteindelijk toch een ingreep nodig zal zijn.
Komende week mag ik tevens een afspraak gaan plannen bij de neuroloog en een afspraak maken voor de MRI. Best weer spannend allemaal. Ik weet dat het geen zin heeft om me zorgen te maken over dingen waar ik geen invloed op heb. Dat neemt kracht en energie weg die ik beter voor andere dingen kan gebruiken. Volledig uitzetten lukt niet en naarmate het dichterbij komt zal het zeker weer spannend zijn. Dat is iets wat zal blijven en er min of meer (hoe gek ook) bij hoort. “Je gedachten hebben invloed op je krachten” Ik probeer daarom zoveel mogelijk positief te zijn en er op te vertrouwen dat het goed komt.
Naast de ziekenhuis afspraken staat ook de afspraak met mijn job-coach gepland. Zij gaat samen met mij kijken naar mogelijkheden en passend werk. Voorlopig ga ik iedere maandagochtend naar de salon … voor een paar uurtjes “passie”. Wil ik minstens 2 keer in de week gaan lopen. Op deze manier probeer ik een balans te vinden en kan ik tevens aan mijn conditie werken. Het helpt me ook om de komende tijd mijn gedachten een beetje te verzetten. Het valt namelijk niet altijd mee om dit “nieuwe leven” (mentaal) te leiden, ook al lijkt dat op het oog vaak wel zo. Het is iedere dag nog steeds hard werken … zonder sportschool, toch een soort van topsport leveren. Ik ben nooit vies geweest van uitdagingen en daar ik in deze geen keuze heb, zal ik ook hierin mijn weg vinden. Op naar de volgende stapjes vooruit …
